Είναι απαραίτητος ο εμβολιασμός σε ασθενείς με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου;
Η λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων καθιστά τους ασθενείς αυτούς ευπαθείς σε λοιμώξεις. Για το λόγο αυτό, και κατά προτίμηση πριν την έναρξη της θεραπείας, θα πρέπει να τηρείται ένα πρόγραμμα εμβολιασμού που προφυλάσσει από συνήθεις ιογενείς και μικροβιακές λοιμώξεις. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς θα πρέπει να εμβολιάζονται έναντι του ιού της γρίππης, του πνευμονιόκοκκου, του μηνιγγιτιδόκοκκου και του τετάνου-διφθερίτιδας (επαναληπτική δόση με το εμβόλιο τύπου ενήλικα). Θα πρέπει επίσης να υποβάλλονται σε έλεγχο για ηπατίτιδα Α και Β και εφ΄ όσον είναι επίνοσοι να εμβολιάζονται με το αντίστοιχο εμβόλιο. Οι νέες κοπέλες θα πρέπει να εμβολιάζονται έναντι του ιού HPV (ιός των κονδυλωμάτων του ανθρώπου) που προφυλάσσει έναντι του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Τα παραπάνω εμβόλια περιέχουν αδρανοποιημένο μικροοργανισμό και είναι ασφαλή ακόμα και στα άτομα που ήδη λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά (αν και όχι το ίδιο αποτελεσματικά). Οι ασθενείς που δεν ενθυμούνται σαφώς να έχουν υποβληθεί σε πλήρη εμβολιασμό κατά την παιδική ηλικία ή να έχουν νοσήσει, θα πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο για αντισώματα ανεμευλογιάς και ιλαράς, ερυθράς, παρωτίτιδας. Εάν ο έλεγχος είναι αρνητικός θα πρέπει να γίνεται ο απαραίτητος εμβολιασμός (στη συγκεκριμένη περίπτωση προ της έναρξης των ανοσοκατασταλτικών, καθώς τα αντίστοιχα εμβόλια περιέχουν εξασθενημένο ζώντα μικροοργανισμό και η χορήγησής τους σε ανοσοκατεσταλμένο ασθενή μπορεί να οδηγήσει σε βαριά νόσηση).
